Begin juli vertrokken Anne & Stijn, een jong koppel uit Oost-Vlaanderen voor enkele weken naar Tanzania. Behalve een bezoek aan de prachtige Tanzaniaanse safari-parken, wilden ze ook wat zinvol werk verrichten. Uiteraard waren ze dan bij pater Bolle aan het juiste adres!

Anne ging aan de slag in het hospitaaltje van Mwanzugi terwijl Stijn zijn computerkennis deelde met de zwarte bevolking. Na afloop van hun verblijf, schreef Anne met veel enthousiasme volgend verslag.

3 juli was het dan eindelijk zover. Stijn en ik vertrokken voor 4 weken naar Tanzania. Onze eerste bestemming: Igunga, spannend!  De eerste beelden van Tanzania waren overweldigend: de kleine stenen huisjes, het mierenleven op straat, de kleine jongetjes met hun loslopende ezels en koeien met een bult, de coureurs volgeladen met kippen in kooien en kilo’s bananen. We trokken onze ogen open! Na een 4 uur durende rit kwamen we aan op de missiepost waar we hartelijk werden  verwelkomd door pater Bolle. Al vanaf dag 1 nam hij ons mee op sleeptouw. We bezochten de zusters en het dispensarium in Mwanzugi, het weeshuis nabij Bukoba en de drie scholen van pater Bolle.

De kindjes van de ‘papschool’ (zoals pater Bolle deze noemt) begroetten ons steevast met ‘Bollé Bollé!’, zoals ze elke blanke aanspraken. Op St. Leo, de gemengde lagere school, werden we verwelkomd door tientallen kinderen in kleurrijke t-shirts die vol ongeduld wachtten op het avondmaal. Er was juist een nieuwe eetzaal gebouwd, maar aangezien er nog geen tafels waren, aten de kinderen buiten op de grond. ‘Goodmorning’ scandeerden ze steevast, ook al was het 19u ’s avonds. Blijkbaar was dit het eerste woordje dat de leraar Engels hen leerde.

Pater Bolle toonde ons trots de laatst gebouwde zaal voor ‘graduation day’ in september, wanneer voor het eerst leerlingen van het 7de studiejaar zullen afstuderen. Dat moet gevierd worden! De kinderen van het 5de jaar zongen voor ons enkele Franse liedjes. Het lesniveau ligt er opvallend hoog. Toen ik enkel e toetsen van het 7de leerjaar te zien kreeg, moest ik  even mijn hoofd breken.

Ook op de middelbare meisjesschool waren de bouwwerken volop aan de gang. Een nieuw sanitair blok en slaapzaal werden afgewerkt, de opbouw van de keuken werd gestart. Er zijn momenteel 600 meisjes in de middelbare school en de voorlopige keuken was voor dit aantal begrijpelijk te klein. Het was echt verbazingwekkend hoe de koks de maaltijden voor zoveel leerlingen konden bereiden op  een vlammend vuurtje. De Vlaamse jeugdbewegingen kunnen er nog iets van leren. Een nieuwe grotere keuken zal het in ieder geval makkelijker maken om alle leerlingen van voedsel te voorzien.

Het drinkwater werd verkregen door een zuiveringsinstallatie afkomstig uit Nederland. Tijdens onze aanwezigheid werd ook een 2de installatie geleverd voor de lagere school. Om voor voldoende water voor alle kinderen te zorgen, dient nog een tweede grotere tank te worden gebouwd die met leidingen met elkaar in verbinding  kan worden gesteld. De watervoorziening is in het droog seizoen wel degelijk een probleem en de bouw van deze installatie is dan ook prioritair.

De droogte en de schrale oogst zorgen ook in Igunga voor problemen in de scholen aangezien de voedselprijzen de pan uitrijzen.  Pater Bolle probeert ondanks de hoge prijzen toch voor voldoende variatie te zorgen en alle leerlingen 2 tot 3 keer per week van vlees of vis te voorzien.  Hierbij is de bewaring  een hekelpunt aangezien de elektriciteit meerdere keren per week uitvalt en waardoor het vlees niet goed kan bewaard worden. Zonnepanelen zijn hier dan ook een dankbare energiebron.

Het was fantastisch om de toewijding van Pater Bolle en zijn companen te zien bij het vervullen van hun levenstaak. Hoewel pater Bolle en pater Max al een gezegende leeftijd hebben bereikt, moet ik zeggen dat ze levenslustig zijn en nog enorm veel energie hebben. Ze gaan er nog steeds vollenbak tegenaan. Hoedje af voor pater Bolle en pater Max, voor alle medewerkers van de vzw Bollé Bollé vóór en achter de schermen. Doe zo voort!