Je zou denken dat het went. Dat je het intussen wel gezien hebt. Dat je na 15 of 16 reizen en alles samen meer dan 3,5 jaar in Afrika wel weet wat je kan verwachten – maar niet dus. Elke keer weer blijft Tanzania me verbazen. Het valt amper te vatten hoe snel de dingen er veranderen. Hoe jaar na jaar enorme stappen voorwaarts genomen worden. Hoe alles anders maar toch nog steeds hetzelfde is. Het blijft me raken. Keer op keer. Met dezelfde intensiteit en dezelfde warmte.

Het is maandag 27 november 16:51 wanneer ik de eerste woorden van deze nieuwsbrief op papier zet. Na een werkreis van twee weken zit ik op een bankje voor het gloednieuwe luchthavengebouw van Dar es Salaam te wachten op mijn terugvlucht naar België. Een zweetdruppeltje rolt van mijn voorhoofd en verraadt dat ik me opnieuw heb laten overvallen door de warmte. En nee, dan gaat het zeker niet alleen om de avondzon die met 33°C nog even het beste van zichzelf geeft. Alweer werd ik geraakt door tal van intense verhalen over kleine veranderingen die alles samen een wereld van verschil maken. Voor de zoveelste keer voelde ik hoe we met Bollé Bollé zaaien om te oogsten. Hoe we mensen laten groeien in hun eigen waarde en hoe we door de uitvoering van pater Bolle’s dromen en projecten écht een onwaarschijnlijk verschil maken. Alleen al daarom zou ieder van ons ooit eens naar Afrika moeten trekken. Want er is geen betere plek om te voelen dat je niet groots moet zijn om een groot verschil te maken.

Met deze nieuwsbrief bezorgen we jullie een update over Bolle’s dromen en projecten. We nemen jullie mee naar het warme Zuiden en sluiten af met een prachtig en hartverwarmend verhaal over één van onze leerlingen. Een verhaal over dromen om het verschil te maken.

Benieuwd naar onze verhalen en dromen uit Tanzania? Lees dan snel onze 26ste nieuwsbrief in PDF-formaat.